Etengabe
errepikatzen da pelikulan zehar Peter Handke ren poema hau. “Der Himmel über Berlin” pelicula Wim Wenders zuzendariaren obra
ezaguna da. Pelikula Berlinen dirau, bi Alemanietan, pelikula bi aingeruren
eguneroko bizitza azaltzen du nola konpartitzen dituzte egunero ikusitako
gizakien portaerak. Aingeru hauek umeak eta bihotz oneko pertsonengatik
bakarrik dira ikusgai.
Peliculan zehar
gizakien pentsamenduak agertzen dira hauen beldurrak, hauen tristetasunak eta
angeruak hauek entzuteko gai dira. Zuzendariak ikusleari gizakiaren
sentimenduak erakutsiko dizkio, gizakiaren zuntzipena, gizakiaren mina. Honekin
erakutsi nahi digu gizartearen deshumanizazioa, gizartearen suntzipena.
Horreterako filmaketa plano oso onak erabiliko ditu. Suntzipen hauetatik kanpo
dauden bakarrak, umeak dira, haien munduetan murgilduta eta haien
dibertimenduan pentsatzen. Gizartearen gizaki on bakarrak bezala hartzen ditu
Wim-ek eta ondorioz hauek dira, aingeruak ikusten dituzten bakarrak.
Sentimendu guzti
hauek dira gizartearen tristuraren erantzuleak baina, hauek dira gizaki egiten
gaituztena. Eta behin aingerua, gizaki bihurtzerakoan konturatuko da aingeruak
ikusten zuten deshumanizazio horretaz aparte, gizarte eskuzabal bat dagoela.
